(Aof's Town) เรื่องเล่า+รูป Channel3 Power Team Concert @ สนามโรงเรียนโพธินิมิตวิทยาคม อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี (18/7/57)
http://pantip.com/topic/32331928/comment83
http://pantip.com/topic/32347123- - - - ศุกร์ที่ 18 ก.ค. 57
-Channel3 Power Team Concert @ สนามโรงเรียนโพธินิมิตวิทยาคม อ.ปากเกร็ด จ.นนทบุรี
**** โครงการ คืนความสุขให้คนในชาติ ชาวปากเกร็ดร่วมใจ ต้านภัยยาเสพติด
ถ้าใครคิดว่างานแรกเนี้ยออกแรงเสียเหงื่อไปมาก คิดผิดนะ งานเสียเหงื่ออยู่ที่งานหลังนี้มากกว่า
พวกป้าๆผู้ไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองก็พากันแยกย้ายไปงาน น้องเล็กไปกะปป.ด้วยรถเก๋ง กลุ่มเค้ากะน้องย้อนกลับมาเอารถที่หมอชิตแล้วขับตามคุณอ๊อฟไป
ตามอยู่ไม่ถึง5นาทีคุณน้องก็หายวับไปกะตาอีกแล้ว แต่ป้าๆไม่หวั่นแม้วันมามาก เพราะจำขึ้นใจน้องบอกให้เลี้ยวซ้ายก็เตรียมเลี้ยวซ้ายกันเลย
พอไฟเขียวก็พุ่งไปจนถึงหัวโค้ง คุณอ๊อฟก็โทรมาถามว่าป้าๆหายไปไหน อ๊อฟเลี้ยวขวานะ พอได้ยินคำนี้ก็ช็อคกันเลยทีเดียว ที่หักเลี้ยวก็กลายเป็นแข็งทื่อขับตรงไปไหนก็ไม่รู้ กรรมแล้วไง
ยิ่งไปยิ่งงง น้องก็ห่วงสุดฤทธิ์เพราะรู้ว่าคันนี้มีแต่ผู้ชำนาญการหลง น้องบอกว่าให้หาทางกลับรถมาเลี้ยวขวาให้ได้ วิ่งไปก็ไม่มีที่กลับรถ พอกลับได้ก็งงทางเลี้ยวอีก ขับกันไปตีกันไปสุดท้ายดูเวลาแล้วบอกอ๊อฟไม่ต้องห่วงล่วงหน้าไปเลยเดี๋ยวเราตามไป แต่สิ่งที่ไม่ได้พูดต่อคือ ไปทางไหนก็ไม่รู้ หลงวนเป็นวงกลมในที่สุดก็ขึ้นทางด่วนได้ซะที ขับไปๆๆๆเห็นทางลงพระราม6ก็ลงมาเลยกะจะเลี้ยวขวาเข้าเส้นแจ้งวัฒนะ
ลงจากด่วนก็ช็อคอีกรอบ ไม่ให้เลี้ยวขวา ต้องเลี้ยวซ้ายไปไหนไม่รู้ หวังพึ่งฝรั่งบอกทางก็บอกผิดบอกถูกเอาจนโผล่ตึกชัย ได้ไงหว่า
มาถึงตรงนี้ฝรั่งเริ่มงงเส้นทางดับดิ้นลาตายไปซะงั้น 3ป้าสติแตกเจอใครถามแหลก ดันซวยถามคนไม่รู้ทางพามาออกถ.เพชรบุรีเลย
หมดปัญญาตอนนั้น6โมงแระจะไปไงให้ทันน้องก็ยังไม่รู้ ได้ข่าวว่าน้องถึงแล้วด้วย น้องก็บอกว่าใจเย็นๆยังไม่ได้ขึ้นโชว์ ออกตอนดึกๆ
ตอนนั้นสติรั่วไม่ได้เอะใจคำว่าดึกเพราะจำแต่ที่น้องบอกว่าอ๊อฟขึ้นทุ่มนึงทุ่มครึ่งกลับบ้านไว้ตลอด ก็เลยไม่หนักใจอะไร ถ้ารู้ว่าหลุมหายนะรออยู่ข้างหน้าคงหนีกลับตั้งแต่ตอนหลงทางแระ
ขับกันไปถามกันมา ถึงขั้นใจกล้าโทรไปถามผู้คุมให้พลอยเครียดไปด้วย ในที่สุดเราก็ขึ้นทางด่วนได้ซะที แต่ขึ้นได้ไม่ใช่ว่าจะจบ เพราะลงไม่ได้รถติดวินาศ เล็กก็โทรมาถามเห็นหายไปนานมาก พอบอกว่าหลงทางอยู่ที่อนุเสาวรีย์ เล็กถามว่าอยู่ตรงไหนก็ตอบไม่ถูก สร้างความเครียดให้เพื่อนฝูงโดยถ้วนหน้า555
แต่สุดท้ายเราก็ไปถึงทันเวลาพอดี เพราะเวลาที่คุณอ๊อฟจะร้องเพลงหมู่คือ2ทุ่มครึ่ง 3ทุ่มครึ่งเพลงเดี่ยว งานเลิก4ทุ่มครึ่งกรรมแล้วไง จะกลับก็ห่วงน้อง จะอยู่ก็ห่วงตัวเอง แต่ก็อยู่555
ตอนไปถึง เพื่อนเล็ก เพื่อนแป๊ด(เล่นของสูงเลยนะแกร) เพื่อนรี่ปูเสื่อนั่งรออยู่หน้าเวทีแระ เพื่อนเก่งมากหาทำเลดีจริงๆ แต่ไม่ถึง10นาทีเริ่มรายการ ผู้คนมาจากไหนไม่รู้ พร้อมใจกันยืนพรึ่บ เราจะนั่งก็อยู่ระดับจิ๊มิของคนยืน
ช่วงนั้นร้อนมาก คนก็เยอะ เราก็นั่งๆยืนๆทนดูคนโน้นคนนั่นร้องเพลง คุณน้องสุดที่รักก็ไม่มาสักที
ทุ่มครึ่งถึงเริ่มเปิดงาน กว่าคุณน้องจะเยื้องย่างมาร้องเพลงหมู่ก็นานโข แล้วยังออกมาคนล่ะฝั่งอีกต่างหาก ยืนแล้วต้องเขย่งเพื่อซูมน้อง บนเวทีก็พ่นควันถ่ายรูปออกมาเน่าหนอนสุดๆ ถึงตรงนี้รอรูปจากตากล้องเทพอย่างน้องเล็กแล้วกันเน้อ
พอร้องเพลงหมู่จบก็มีการแสดงของวงเจ้าถิ่นที่นานมากๆ ประมาณ10เพลงได้ ตั้งแต่ตอนแรกที่เฮฮาเป็นโห่ไล่แล้วตอนหลังๆมานนานเกิน555 ระหว่างรอก็ฟังคนอื่นร้องเพลงไปอย่างเบื่อๆกะหวาดๆเพราะเวลาก็มืดลงไปทุกที กะลังนั่งเบื่อๆก็เห็นป้าภาเดินหน้าซีดมาหา ยังไม่ทันจับตัวก็ทรุดนั่งหน้ามืดเป็นลมไปเลย
พวกเราก็ลากป้าภาออกมาจากวงล้อมมานั่งกลางสนาม นั่งพัดให้ หน่วยพยาบาลที่จอดอยู่อีกฝั่งยังอุตส่าห์เห็นอีก แบกกระเป๋าวิ่งปุเลงมาปฐมพยาบาลทันที น่ารักมากๆ
ห่วงเพื่อนก็ห่วง ห่วงน้องก็ห่วง พอน้องมาก็วิ่งไปหาน้อง ทิ้งเพื่อนไว้กลางสนาม หันมาอีกทีเพื่อนเดินกะย่องกะแย่งมาดูน้องเหมือนกัน5555 น้องมาอะไรก็ห้ามไม่ได้ เป็นไปตามอัตโนมัติเลย
น้องร้องสอนผมหน่อย ถูกใจมากเพราะไม่ได้ฟังมานานแล้วล่ะ คนที่นี้ดูคอนกันเงียบๆไม่ค่อยกรี๊ดกร๊าดเลย กลัวน้องใจเสียเหมือนกัน
แต่ตอนหลังน้องบอกว่าเวทีใหญ่ คนเยอะแล้วไฟส่องหน้า น้องมองไม่เห็นคนข้างล่างเลย แล้วก็ไม่ได้ยินเสียงไรเลยด้วย เพราะลำโพงกระหึ่มมากได้ยินแต่เสียงบนเวที
พอน้องร้องจบก็ออกไปด้านนอกกันอีก เกรงว่าจะพากันเป็นลมตามป้าภากัน อากาศแย่มากอ่ะ หายใจพะงาบๆ
ก็เดากันว่าน่าจะหมดช่วงน้องแล้วเพราะบอกไว้ว่าร้องหมู่1เดี่ยว1ก็เลยพากันมาดักตรงหลังเวที
แป๊บนึงเพลงกระปริดกระปรอยขึ้นแต่ยังไม่มีเสียงร้อง พอได้ยินพวกเราก็รีบมาหน้าเวทีเป็นคุณน้องกะหมอกะตัวร้ายมาร้องอีกอ่ะ เกือบไม่ทันแล้ว ระหว่างนี้ฝนตกลงมาพรำๆให้อากาศมานแย่กว่าเดิมอีก จบเพลงนี้ก็จะ5ทุ่มแล้ว นึกว่าไงก็คงจบแต่น้องบอกว่ายังเหลืออีกเพลง ถึงตอนนี้ดูท่าจะจบชีวิตพวกเราซะมากกว่า
ป้าภาก็ป่วย เค้าก็เลยเคอฟิว ตุ๊ก็ต้องกลับรถไฟฟ้าที่จะหมดเวลาเดินรถแล้ว น้องเล็กก็ง่วงเหลือจะทน เลยตัดสินใจทิ้งน้องซะงั้นหนีกลับยกแก๊งส์เลย ห่วงน้องก็ห่วงแต่ห่วงตัวเองมากกว่า เค้าใจกล้าหน้าด้าน ไหนๆก็ไหนๆโทรให้สมีมารับกลางทางแบบไม่หวาดหวั่นแต่จริงๆยอมรับชะตากรรมแระ
จะให้ป้าภาไปส่งก็ห่วงป้าภาต้องอ้อมรถมากมายกับสภาพร่างกายไม่สมประกอบแบบนี้ จะไปtaxiก็กลัวอดใจไม่ไหวไปทำร้ายคนขับมานจะวุ่น เลยโดนด่าก็ต้องยอมดีกว่านอนวัดเยอะเลย
บอกลาน้องแล้วก็กระจัดกระจายกลับบ้านใครบ้านมาน จนป่านนี้สมียังไม่ยอมพูดด้วยเลย นับว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงมาก ก็สมควรให้โกรธอยู่นะ มีปัญญาออกไปเที่ยวไม่มีปัญญากลับ แถมดึกอีกต่างหาก แต่ก็คุ้มได้เห็นน้องทั้งวันเลย
จบสักที มีแต่เรื่องน้ำ หาเนื้อกะน้องไม่เจอเลย555
ปอลิง...เช้านี้สภาพดูไม่ได้เลย นอนตี2 ท้องเสียตื่นมาตั้งแต่ตี5 ป่านนี้ยังไม่ได้นอน งงๆเบลอๆ
น้องเล็กก็พอกัน ก้มหน้าทำงานทั้งวัน เบลอๆขุดไปถึงกระโหลกคนไข้แล้วม๊าง555
ชอบจัง
เค้ากลับตั้งกะจบสอนผมหน่อยแระ เพราะได้ยินว่าร้องเพลงเดียว แถมละอองฝนเริ่มโปรยปรายแล้ว
ถ้ารู้ว่ามีต่ออีกคงอยู่ตากฝนสู้อ่ะ แฮะๆ
porsan
ส่วนงาน ทีวีสัญจร ไม่มีไรฝากเลย มัวแต่หน้ามืดจะเป็นลม
การเอาตัวเข้าไปอยู่ในที่แออัด เป็นชั่วโมงๆอึดอัดมาก เหมือนจะไม่มีอากาศหายใจ
ต้องมานั่งพักตรงที่โล่งแจ้ง (ฝนตกปรอยๆ) ดีขึ้นเยอะ
น้องร้องทีก็เดินไปดูที เพลงสนุก น่ารักทั้ง 2 เพลงเลยอ่ะ
PrapaK
ผู้เขียน
| 
